Er is veel om van een paardenbloem te houden. Ze zijn duurzaam, een feit dat u kunt bevestigen als u ooit hebt geprobeerd uw gazon ervan te ontdoen. Ze zijn onverschrokken, duiken op in elke beschikbare barst in het trottoir, niet afgeschrikt door stromen voetzolen die voorbij stampen. En, naar de mening van meer dan een paar, paardenbloemen zijn mooi. De Victoriaanse National Dandelion Society in Japan heeft meer dan 200 variรซteiten ontwikkeld om te bewonderen. En, zoals ik hieronder zal uitleggen, ze zijn verdomd lekker. Welkom bij uw nieuwe liefde.
Lente is paardenbloem tijd. Dat is wanneer deze kleine chrysantachtige boeketjes, ook bekend als Taraxacum officinale, door de dooi van de winter heen komen. Toen ik een kind was, herinner ik me dat ik ze met de vuist vol plukte – ze waren overal tegelijk en, in tegenstelling tot andere bloesems, gaf niemand er iets om hoeveel je er plukte. Ze zouden je er zelfs dankbaar voor kunnen zijn. (Misleide gazonliefhebbers kunnen je er zelfs voor betalen.) Voor velen worden paardenbloemen gezien als een plaag op hun gazon; indringers in de perfect gemanicuurde, gemaaide, monocultuur van groen die de standaard is in zoveel voorstedelijke landschappen. En veel huiseigenaren gaan tot het uiterste – inclusief het besproeien van hun gazon met giftige middelen – om de dandy’s weg te houden.
Maar een wijs oog weet een geschenk te herkennen als hij het ziet. Paardenbloemen worden al gewaardeerd sinds ze, voor zover wij kunnen nagaan, hun dandydebuut maakten. Paardenbloemen groeien zo wijdverbreid en al zo lang dat niemand zeker weet waar ze vandaan komen, maar de bloemen zijn in veel culturen terug te vinden. In de traditionele Chinese geneeskunde worden paardenbloemen gebruikt als diureticum en leverversterkend middel. De Romeinen genoten van hun bittere bladeren. Kolonisten genoten ervan als een van de eerste “gewassen” in de lente na strenge, koude winters. Al eeuwenlang genieten slimme eters van elk stukje van de plant, van wortel tot bloemblaadje, als een culinair genot en medicijn, beide. En dat kunt u ook.
Paardenbloemen zijn de meest geoogste plant. Waarschijnlijk omdat ze niet moeilijk te krijgen zijn en vrij gemakkelijk te herkennen. Aan hun gekartelde, puntige bladeren danken ze hun naam dent de lion, Frans voor “leeuwentand”. Gele bloesems verschijnen รฉรฉn per holle stengel. Als u paardenbloemen verzamelt, is het belangrijk om te onthouden dat:
- Pluk nooit planten langs de weg waar brandstofuitstoot en stof uw paardenbloemen zullen bedekken
- Pluk nooit planten die zijn bespoten of behandeld met pesticiden
- Probeer planten te plukken die jong en zacht zijn; de bladeren worden bitter naarmate ze ouder worden
- Controleer de lokale regelgeving voordat je in de openbare ruimte plukt
- Pluk vroeg in de ochtend wanneer de bloemen op hun versst zijn
De planten verwelken zeer snel en kunnen het best op de dag van de pluk of ten laatste de volgende dag worden gebruikt. Veel recepten, zoals paardenbloemwijn, vereisen een aanzienlijke hoeveelheid bloemblaadjes – u hebt duizenden bloesems nodig – dus vraag vrienden om een plukgroep te vormen (zelfs de jongste plukkers kunnen een bijdrage leveren). En voel je goed dat je niet alleen geniet van dit geschenk uit de tuin, maar ook verbonden bent met millennia van eters door een gedeeld culinair genot. Probeer paardenbloemen in een aantal van deze beproefde gerechten:
Paardenbloemblaadjes
Om de bloemblaadjes te bereiden, moet je ze scheiden van hun bittere groene basis. Om dat te doen kunt u uw duim en wijsvinger gebruiken om ze er in รฉรฉn keer uit te knijpen, maar u zult de bloemblaadjes dan wel een beetje pletten. Je kunt ze ook met een schaar afknippen – dat is iets moeizamer, maar de bloemblaadjes zijn dan zachter. De bloemblaadjes hebben een bitterzoete smaak. Hier zijn wat ideeรซn over hoe je al die bloemblaadjes kunt gebruiken:
- Wijn
- Thee
- Gelei
- Sorbet
- Fritters (Bij het maken van fritters, hoeft u de bloemblaadjes niet te scheiden – u kunt het hele bloemhoofdje
- gebruiken).
Paardenbloemblad
Rauw te eten paardebloembladeren zijn het lekkerst als ze vers en jong zijn. Naarmate ze ouder worden, worden de bladeren steeds bitterder. Maar ze zijn nog steeds eetbaar, vooral als u ze blancheert voordat u ze in uw recept gebruikt. Dompel ze een minuutje in een pan met kokend water, leg ze over in ijswater om het koken te stoppen, droog ze af en ga verder met uw recept – bitter is weg! Goede manieren om paardenbloembladeren te gebruiken zijn onder andere:
Salade: kies bladeren van planten die nog moeten bloeien voor de zachtste greens
Pesto: de bitterheid van de bladeren wordt gecompenseerd door de noten en olie in het recept
Gesauteerd: u kunt alle paardenbloemen gebruiken of een mix van bladeren om de smaak van dit gerecht lichter te maken
Gebruik in plaats van rucola in een sandwich – soms is een beetje randje net wat je nodig hebt, vooral als je je sammy belaadt met rijk vlees en kazen
Gebruik als spinazievervanger in quiches en frittata – en versier uw creatie met bloemblaadjes voor een showstopper tijdens de brunch
Paardebloem wortels
De wortels van paardenbloemen zijn taaie rakkers en kunnen wel tot een meter diep in de grond reiken. Dat maakt ze geweldig om de grond op te breken en ongelooflijk waterbestendig. Maar je hoeft niet 1,5 meter diep te graven om bij het goede spul te komen. Als je de plant bij de basis vastpakt en omhoog trekt, heb je waarschijnlijk minstens 15 cm ondergrondse lekkernij over. Rauw is het niet erg lekker en gekookt is het misschien niet eens mijn favoriet, maar paardenbloemwortels werden in magere tijden gewaardeerd als een overvloedige, gratis, voedzame voedselbron. Dat moet ik respecteren. Hier zijn wat manieren om die wortels te gebruiken:
Gekookt – misschien een beetje te laag bij de grond voor sommigen, maar een leuk trucje om met de kinderen te doen
Gemalen en gebruikt om koffie te verlengen – net als cichorei wordt paardenbloemwortel in magere tijden gebruikt om meer waar voor je geld te krijgen uit je pond bonen
Receptย Paardebloem en Lelie Salade
Voor 4 personen
Dit recept maakt gebruik van de meest voorkomende leden van de leliefamilie – uien en sjalotten – om een zijdezachte, zoete gekarameliseerde basis te leggen die perfect opweegt tegen de bittere paardebloem greens. De warme dressing maakt de groenten een beetje week en haalt de scherpe kantjes van hun beet weg. Dat is niet makkelijk voor een leeuwentand.
Ingrediรซnten:
- 2 eetlepels boter
- 2 grote gele of witte uien, in blokjes gesneden
- 1 sjalot in blokjes gesneden
- Peper en zout
- 2 eetlepels rode wijnazijn
- 1 theelepel Dijon mosterd
- 4 kopjes jonge paardebloemengroenten (of een mengsel van paardebloemengroenten en spinazie als u het bittere van de dandy’s wilt temperen)
- 4 ons verse geitenkaas
- bloemblaadjes van 2 paardenbloemen voor de garnering (optioneel)
Bereidingswijze:
Fruit in een grote sauteerpan op middelhoog vuur de uien en sjalot, op smaak gebracht met zout en peper, tot ze doorschijnend zijn, ongeveer 5-7 minuten.
Zet het vuur laag en sauteer de uien en sjalot verder tot ze zacht en bruin zijn, maar niet aangebrand, ongeveer 20 minuten. Haal van het vuur en klop de azijn erdoor.
Voeg de mosterd toe en klop alles goed door elkaar. Voeg de groenten toe en schep alles goed om. De groenten zullen een beetje verwelken maar nog wel hun textuur behouden.
Verdeel over 4 borden. Leg er eventueel kruimels geitenkaas en paardebloemblaadjes op.
