Toen we jong waren, zeiden onze ouders vaak dat we melk moesten drinken, zodat onze botten groot en sterk zouden worden. Op dozen ontbijtgranen en melk stond vaak een etiket met de woorden “verrijkt” of “verrijkt” met calcium; later leerden we dat botten sterker werden niet omdat we melk dronken, maar omdat die melk calcium bevat en rijk is aan eiwitten. We hoorden ook over ijzer en dat we vlees en gevogelte moesten eten om genoeg van dit mineraal binnen te krijgen omdat we het nodig hebben voor de groei van ons lichaam. Eiwitbronnen bevatten ijzer, en later leerden we dat het ons lichaam hielp nieuw bloed te produceren dat verantwoordelijk is voor het transport van zuurstof en voedingsstoffen naar de cellen. Calcium en ijzer zijn enkele van de mineralen die we kenden toen we opgroeiden. Later leerden we over andere voedingsstoffen, welke voedingsmiddelen ze bevatten en hoe ze ons lichaam ten goede komen. Maar wist je dat ons lichaam ook, in kleine hoeveelheden, elementen als koper, chroom, mangaan en zelfs molybdeen nodig heeft? In dit artikel gaan we in op de vele voedingsstoffen die ons lichaam nodig heeft, de mineralen die we nodig hebben, hun voedingsbronnen en hoe shilajit je kan helpen bij het aanvullen van eventuele tekorten aan mineralen in je voeding. Is het verbijsterend dat 99% van het lichaam uit slechts 4 elementen bestaat?
Essentiële chemische elementen voor de gezondheid van de mens
Het menselijk lichaam is opgebouwd uit elementen. Onze weefsels, de vloeistoffen die door onze aders en slagaders stromen, hormonen, enzymen, en de botten die ons skelet vormen, zijn gemaakt van complexe elementaire structuren. Stikstof, zuurstof, koolstof en fosfor; deze vier mineralen maken 99% uit van het menselijk lichaam. Sporenmineralen en andere elementen vormen de resterende 1%. Voedingsstoffen zijn ook opgebouwd uit complexe elementaire structuren. De rol van mineralen in het lichaam is ons te helpen groeien en een goede gezondheid te behouden. Calcium, ijzer, fosfor en vele andere hebben belangrijke metabolische functies in het lichaam. Er zijn minstens twintig chemische elementen die we nodig hebben om goede biochemische, organische processen in stand te houden. Slechts 14, 15 als we kobalt of fluor meerekenen, zijn essentieel voor de menselijke gezondheid. Hoeveel we nodig hebben, deelt deze voedingsstoffen in twee mineralen in: macro en micro. We moeten ze uit ons voedsel halen.
Wat zijn spoormineralen?
Sporenmineralen of micromineralen zijn elementen die in minieme hoeveelheden in het lichaam nodig zijn. We halen deze mineralen uit onze voeding, en ze komen van nature voor in organische vormen of als minerale zouten in veel groenten, vlees en zetmeelrijke voedingsbronnen. De functie van mineralen is breed en gevarieerd, en ze dragen allemaal bij tot een goede gezondheid. De kwaliteit van het voedsel is in de loop der jaren verslechterd, en onze calorierijke diëten en slechte voedingskeuzes zijn slechts twee van de factoren die hierbij een rol spelen. Demineralisatie en slechte landbouwpraktijken hebben ook invloed op de kwantiteit en kwaliteit van voedingsstoffen. Onderzoek wijst uit dat het mineraalgehalte in landbouwgrond ernstig uitgeput is; om het juiste nutriëntengehalte te krijgen, eten we meer voedsel of gebruiken we synthetisch bereide voedingsstoffen, vitaminen en mineralen. Supplementatie is een van de beste manieren om tekorten aan mineralen aan te pakken. Multivitaminen en supplementen voor gezondheidsmineralen zijn zonder recept verkrijgbaar en zijn zelfs verkrijgbaar bij uw plaatselijke kruidenier. Ze zijn overal verkrijgbaar. Synthetisch geproduceerde mineralen zijn de bron van spoormineraalsupplementen. Kruidensupplementen zijn ook goede bronnen van mineralen, vooral die herbo-mineraal supplementen zoals shilajit. Voordat we in detail ingaan op wat deze spoormineralen zijn, en welke voedingsmiddelen ze leveren, is een discussie over groepen voedingsstoffen leerzaam om ons een beter perspectief te geven op wat ons lichaam nodig heeft. In het kader van dit artikel zullen we mineralen ook voedingsstoffen noemen. Shilajit bevat een breed scala aan voedingsstoffen, waaronder sporenmineralen. Wanneer het dagelijks wordt ingenomen, kan het het lichaam voorzien van alle mineralen die het nodig heeft voor een goede gezondheid.
Voedingsstoffen
Voedingsstoffen bestaan uit elementen als koolstof, stikstof, waterstof en zuurstof. We halen deze elementen uit de grond waar we op lopen. Alle materie, ook wij, komt voort uit deze aarde. De aarde is rijk aan deze elementen en vormt een complexe materie die ons definieert als unieke biologische structuren. De aarde zorgt ook voor ons levensonderhoud, via de voedingsstoffen en mineralen die onze biologische processen aandrijven, zodat we kunnen groeien en ons ontwikkelen tot wat we nu zijn. Zonder deze voedingsstoffen, mineralen en kernelementen is het leven zoals wij dat kennen niet mogelijk. Ons lichaam heeft een breed scala aan voedingsstoffen en stoffen nodig. Deze voedingsstoffen worden als volgt onderverdeeld: Macronutriënten Micronutriënten Macromineralen Micromineralen. We hebben deze voedingsstoffen en mineralen nodig zodat ons lichaam optimaal kan werken voor groei en functie en ziekten kan voorkomen. Elke voedingsstof speelt een rol in het lichaam die uniek en specifiek is voor die voedingsstof.
Het verschil zit hem in de hoeveelheid die ons lichaam nodig heeft. Goed geteelde producten en dierlijke producten bevatten ze van nature. In het geval van mineraaluitputting absorberen planten sporenmineralen via de bodem. Deze mineralen worden gewoonlijk aangetroffen in rotsen, stenen, ertsen, fossielen en kristallen onder de aarde. Er worden ook minerale zouten gevormd, een eenvoudige combinatie van verschillende mineralen. Natrium en chloride, bijvoorbeeld, zijn minerale zouten die we vaak gebruiken om smaak aan ons voedsel toe te voegen. Ook de afbraak van dierlijk en plantaardig materiaal helpt de minerale reserves van de bodem aan te vullen. Planten gebruiken de mineralen voor hun ontwikkeling en creëren verschillende minerale vormen die andere organismen, waaronder de mens, kunnen gebruiken. Planten houden de mineralen vast in hun celwanden, die vervolgens worden overgedragen aan dieren wanneer zij de planten eten. Wij nemen mineralen op wanneer we planten en dierlijke producten eten. Het gehalte aan mineralen in de bodem is in de loop der jaren aanzienlijk afgenomen. De sporenmineralen die vandaag in de bodem worden aangetroffen, zijn lager dan 50 jaar geleden. In één artikel beweren de onderzoekers dat twaalf appels evenveel ijzer bevatten als één appel die in de jaren 50 werd geteeld. Veranderende landbouwpraktijken, een gebrek aan diversiteit in de producten en het gebruik van meststoffen en pesticiden hebben allemaal bijgedragen tot deze daling. Als de bodem zijn mineralenreserves niet kan aanvullen, zullen planten niet goed groeien. Volgens wetenschappers is de demineralisatie van de bodem er mede de oorzaak van dat gewassen en producten kleiner zijn en vatbaarder voor ziekten en insecten. Wanneer insecten gewassen beginnen te vernietigen, is dat vaak een teken dat de gewassen niet gezond zijn. Slechte opbrengst en opbrengst bevestigen een slechte voeding van de planten uit de grond. Het lijkt erop dat deze toestand alleen maar erger zal worden. De vraag naar voedsel blijft stijgen, en de groeiende vraag zal de bodemvoedingsstoffen blijven overbelasten, waardoor de minerale voorraden verder uitgeput raken. Remineralisatie van de bodem Er zijn pogingen om deze problemen aan te pakken die niet het re-engineeren van planten-DNA en het creëren van genetisch gemodificeerde voedselstammen omvatten. Remineralisatie is een praktische oplossing , en verschillende wetenschappers hebben ontdekt dat een goed geremineraliseerde bodem gezondere gewassen en producten oplevert, vol met voedingsstoffen van betere kwaliteit en in veel grotere hoeveelheden, inclusief plantaardige sporenmineralen. Remineralisatie kan zo simpel zijn als het verspreiden van steengruis over de bodem. Een eenvoudige handeling kan planten voorzien van een goede toevoer van mineralen en voedingsstoffen. Natuurlijke voedingsstoffen versus synthetische voedingsstoffen supplementen zijn nuttig, vooral nu onze voeding steeds schraler wordt. Het gebruik van supplementen is altijd een goede aanpak geweest om een tekort aan voedingsstoffen te voorkomen, maar het mag niet in de plaats komen van mineralen uit de voeding. Van voedsel afgeleide voedingsstoffen worden op natuurlijke wijze opgenomen, in een vorm die het lichaam kan gebruiken, en in hoeveelheden die ons lichaam nodig heeft. De meeste supplementen worden kunstmatig gemaakt. Vaker wel dan niet krijgen we meer van de voedingsstoffen binnen die we nodig hebben wanneer we supplementen gebruiken. Volwassenen hebben bijvoorbeeld tot 100 mg ascorbinezuur per dag nodig. Tabletten ascorbinezuur worden verkocht tot 1000mg. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat in water oplosbare vitaminen problemen veroorzaken, kan een teveel wel een probleem zijn. Natuurlijk voorkomende voedingsstoffen zijn voedingsstoffen die we via onze voeding binnenkrijgen, terwijl synthetisch gemaakte voedingsstoffen voedingsstoffen zijn die we via supplementen binnenkrijgen. Je kunt vaak het verschil zien omdat op de etiketten van supplementen meestal de chemische namen van de vitaminen worden gebruikt. Voedingssupplementen worden niet op dezelfde manier gemaakt als planten voedingsstoffen produceren. Hoewel ze chemisch identiek zijn, kan ons lichaam er toch anders op reageren. Echt voedsel biedt geen afzonderlijke voedingsstoffen, maar bevat een reeks voedingsstoffen en organische chemicaliën die allemaal in synergie samenwerken. Sommige voedingsstoffen vermengen zich met voedselverbindingen, waardoor ons lichaam ze kan gebruiken. Dit geldt wellicht niet voor synthetische voedingsstoffen die in een laboratorium in een fabriek worden gemaakt. Het gebruik van synthetische voedingsstoffen wordt al lange tijd veilig geacht. De FDA beoordeelt voedingssupplementen echter niet, zelfs niet op veiligheid. Er is kans op fraude, omdat supplementen niet altijd de voedingsstoffen bevatten waarvoor reclame wordt gemaakt, en ze kunnen additieven, zware metalen en microben bevatten die schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid. Het is ook niet waar dat het gebruik van meer supplementen ziekten kan genezen of aandoeningen kan behandelen, noch zal het je gezondheid verder verbeteren dan wat optimaal is. Vanzelfsprekend raden wij je aan al jouw benodigde vitaminen en mineralen uit je voeding te halen. Je kunt de kwaliteit die je uit volwaardige voeding haalt gewoonweg niet vervangen. Supplementen zouden niet nodig zijn als we dagelijks een gezond bord met verschillende voedingsmiddelen aten. Dit betekent echter niet dat voedingssupplementen vreselijk of slecht voor je zijn. Bepaalde levensfasen vereisen vaak meer voedingsstoffen dan normaal. Ouderen hebben bijvoorbeeld meer of minder van een specifieke voedingsstof nodig. Ziekten of aandoeningen of zelfs genetica kunnen specifieke eisen stellen aan voedingsstoffen.
In deze situaties zijn supplementen het nuttigst. Supplementen zijn niet nodig als je dagelijks gevarieerd eet. Maar sluit supplementen nog niet uit. Supplementen kunnen helpen de voedingsgaten in de voeding aan te vullen. Voordat we verder ingaan op welke mineralen (sporenelementen), staan we eerst stil bij de andere voedingsstoffen die we nodig hebben om optimaal te functioneren.
Macronutriënten
De eerste groep voedingsstoffen die we nodig hebben zijn die welke we zichtbaar op ons bord zien liggen, vaak in grote porties. Koolhydraten, eiwitten en vetten (lipiden) zijn de macronutriënten die het lichaam nodig heeft voor energie. De energie die wordt geproduceerd wanneer het lichaam deze voedingsstoffen afbreekt, noemen we calorieën. Dit is een belangrijk onderscheid omdat de andere voedingsstoffen die we nodig hebben helemaal geen energie leveren, maar een rol spelen in hoe ons lichaam de gemaakte energie gebruikt. Een verscheidenheid aan voedingsmiddelen op je bord zorgt ervoor dat je alle voedingsstoffen binnenkrijgt.
Kolhydraten
We hebben koolhydraten het meest nodig en in de grootste hoeveelheden. Koolhydraten leveren ons lichaam de meeste energie, en het USDA beveelt aan dat tot 65% van onze calorie-inname uit koolhydraatbronnen komt. Koolhydraatrijke voedingsmiddelen omvatten een grote verscheidenheid aan zetmeelrijke voedingsmiddelen. Aardappelen en granen, melk, fruit en groenten bevatten koolhydraten. Aardappelen en granen, waaronder rijst, behoren tot de beste bronnen. Ze bevatten ook energiegevende B-vitamines die helpen de koolhydraatmoleculen af te breken voor energie. Er zijn twee categorieën koolhydraten, eenvoudige en complexe. Suiker en snoep zijn enkelvoudige suikers. Complexe suikers zijn die uit granen, groenten en andere koolhydraatbronnen, meestal uit plantaardig voedsel. Hoewel we vezels niet kunnen verteren, is het een complex koolhydraat en speelt het een rol bij het behouden van een gezonde darm.
Eiwitten
Het USDA beveelt aan tot 35% van onze calorieën te halen uit eiwitbronnen. Onze cellen hebben eiwitten nodig voor een groot aantal lichaamsprocessen, met betrekking tot een goede groei en een optimale functie. Spieren, enzymen, hormonen en bloed zijn opgebouwd uit eiwit, en deze stoffen spelen vitale rollen in het lichaam, zonder welke het lichaam en zijn vermogen om te werken ernstig kunnen worden aangetast. De productie van nieuw weefsel, weefselherstel, botgroei en de instandhouding van lichaamsfuncties door de levering van essentiële aminozuren voor enzymatische reacties zijn essentiële functies van eiwitten. Het speelt ook een belangrijke rol in een goede immuun- en hersenfunctie. Voor de productie en regulering van hormonen zijn aminozuren nodig die alleen eiwitbronnen kunnen leveren. Eiwit levert ook energie, hoewel deze rol het best wordt vervuld door koolhydraatrijk voedsel. Vlees, gevogelte, vis en eieren zijn uitstekende bronnen van eiwitten. Eieren behoren tot de beste bronnen van goedkoop eiwit van hoge kwaliteit. Melk en zuivelproducten zijn ook uitstekend, zij het prijzig. Voor veganisten zijn noten en peulvruchten een uitstekende keuze.
Vet (lipids)
Vet of lipiden zouden tot 20% van het voedsel dat we consumeren moeten uitmaken. Vetbestanddelen in de vleesproducten die we consumeren leveren het grootste deel van het vet dat we nodig hebben, hoewel deze bronnen verre van wenselijk zijn. Kookolie is ook de gebruikelijke bron van vet uit de voeding. We hebben vet nodig voor een goede ontwikkeling van de hersenen en de voedingsstof speelt een rol als bestanddeel van veel hormonen. Het fungeert als natuurlijke isolatie die ons warm helpt houden en onze organen beschermt door er een laagje weefsel omheen te leggen. In vet oplosbare vitaminen, zoals vitamine E en A, hebben vet nodig voordat ons lichaam ze kan gebruiken en het overschot kan opslaan. Tenslotte is vet een geweldige bron van energie met 9 calorieën per gram, vergeleken met koolhydraten die slechts 4 calorieën per gram leveren. Plantaardige vetten en oliën zijn uitstekende bronnen. Avocado’s, chocolade, noten, olijfolie, om er maar een paar te noemen zijn kwaliteitsbronnen en duidelijk gezonder dan vetten op vleesbasis (verzadigde vetten). Plantaardige oliën en vetten bevatten onverzadigde vetzuren die gezonder zijn dan de verzadigde vormen uit vlees. Verzadigde vormen van vet en transvet (schadelijke vormen van getransformeerde onverzadigde lipiden) zijn in verband gebracht met verhoogde cardiovasculaire problemen en obesitas. Wat dierlijke bronnen betreft, is kaas een uitstekende vetbron.
Water
Jouw lichaam heeft de drie bovengenoemde voedingsstoffen regelmatig nodig uit je voeding, en de aanvoer moet zo veel mogelijk afkomstig zijn van kwaliteitsbronnen. Veel mensen geloven, en wij geloven dat ook, dat er nog een macronutriënt is die even belangrijk is, zo niet belangrijker, en die in aanzienlijk grotere hoeveelheden nodig is dan alle andere. Die voedingsstof is water. Water is een essentiële anorganische voedingsstof. Je beseft het misschien niet, maar we krijgen vaker water binnen dan voedsel. Ons lichaam heeft water nodig om regelmatig binnen te komen. We hebben het meer nodig dan de andere voedingsstoffen. Zonder water zullen de lichaamsprocessen gemakkelijk verslechteren en volledig instorten, wat tot de dood kan leiden, als extreme uitdroging het gevolg is.
Water helpt de basale temperatuur te regelen, zodat we niet oververhit raken, wat kan leiden tot orgaanfalen. Water is niet alleen van vitaal belang om de dorst te lessen. Zonder water kan een mens binnen enkele dagen sterven.
Micronutriënten
We hebben micronutriënten in kleinere hoeveelheden nodig, maar ze zijn even belangrijk. In tegenstelling tot macronutriënten leveren deze voedingsstoffen geen energie, maar spelen ze vaak een rol in de manier waarop we voedsel gebruiken voor energie. Het metabolisme van voedingsstoffen binnen de cel, het op peil houden van het energieniveau, hebben diverse cellulaire functies micronutriënten nodig. Mineralen maken ook deel uit van de micronutriënten, maar voor dit artikel zullen we die apart bespreken. Micronutriënten worden in tweeën gesplitst: In water oplosbare vitaminen en in vet oplosbare vitaminen. In water en vet oplosbare vitaminen hebben respectievelijk water en gal nodig voordat het lichaam ze kan gebruiken. In water oplosbare vitaminen spelen een rol in een hele reeks functies, waarvan de meeste in energiegerelateerde processen. Vetweefsel en de lever slaan ook het teveel aan vetoplosbare vitaminen op. In water oplosbare vitaminen kunnen niet in ons lichaam worden opgeslagen, in tegenstelling tot in vet oplosbare vitaminen. De oplosbaarheid maakt dus een onderscheid tussen beide en is heel belangrijk bij het vaststellen van een tekort en toxiciteit. Een teveel aan in water oplosbare vitaminen is over het algemeen geen probleem. Onze nieren kunnen het teveel via plas en zweet afvoeren. Een teveel aan vetoplosbare vitaminen kan echter problemen opleveren omdat ons lichaam deze kan opslaan. Het teveel hoopt zich op in de lever en de weefsels en veroorzaakt een aandoening die hypervitaminose wordt genoemd. In werkelijkheid komt toxiciteit zelden voor, zelfs niet bij vetoplosbare vitaminen. Overdosering van supplementen is het gebruikelijke geval waarin deze aandoening zich voordoet.
Macromineralen
Mineralen die in grotere hoeveelheden nodig zijn, noemen we macromineralen of belangrijke mineralen. Calcium, fosfor, kalium en natrium zijn essentiële mineralen voor het lichaam en spelen een cruciale rol in een breed scala van fysiologische processen voor het dagelijks functioneren. Zowel macro- als micromineralen (sporenelementen) zijn van vitaal belang voor de menselijke gezondheid. We associëren calcium met de opbouw van gezonde en sterkere botten, maar het mineraal speelt ook een rol bij spiersamentrekkingen en zenuwfuncties. Kalium en natrium samen zijn algemeen bekende elektrolyten die nodig zijn voor een goed bloedvolume, het regelen van de bloeddruk en het vasthouden van water in het lichaam. Deze mineralen moeten uit de voeding komen omdat we ze niet zelf kunnen aanmaken of efficiënt opslaan. Met uitzondering van botmineralen worden macro-mineralen slecht opgeslagen in spierweefsels en de lever. Zodra ze uitgeput zijn, moeten de voedingsbronnen ze leveren of moeten we ze uit supplementen halen. In tegenstelling tot macronutriënten kan geen enkel mineraal alle functies van een ander mineraal vervullen en het effectief vervangen. Onnodig te zeggen dat we alle mineralen uit de voeding moeten halen voor een goede gezondheid. Dieren en planten breken mineralen af in de vorm die het lichaam kan gebruiken. We hebben het een tijdje geleden gehad over minerale zouten en dat zijn de vormen die ons lichaam kan gebruiken. We kunnen natrium en chloride misschien niet afzonderlijk eten, maar we kunnen wel keukenzout (natriumchloride) in ons voedsel strooien. Het lichaam kan geen metaalionen en anorganische vormen van de elementen waaruit deze mineralen bestaan, gebruiken. Als we dat wel doen, kan dat schadelijk zijn voor het lichaam. Het is ook een slecht idee om stenen en rotsen met mineralen te bemachtigen en deze rechtstreeks op voedsel te gebruiken, omdat deze stenen zware metalen kunnen bevatten waarvan bekend is dat ze gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken, zoals leverschade en nierfalen. Er zijn zeven belangrijke mineralen voor het functioneren van het lichaam. Deze zijn: Calcium, Natrium, Chloride, Kalium, Fosfor, Magnesium en Zwavel. Te veel natrium wordt in verband gebracht met een groot aantal hart- en vaatziekten, waaronder hoge bloeddruk. Let op de voedingsmiddelen die je consumeert en kijk of ze te veel van het mineraal bevatten om gezondheidsproblemen te veroorzaken.
Micro-mineralen of sporenmineralen zijn essentiële mineralen die in veel kleinere hoeveelheden nodig zijn. Sporenmineralen vervullen een brede en gevarieerde functie in het lichaam, maar spelen allemaal een essentiële rol bij het behoud van een goede werking. Ze maken deel uit van veel cellulaire processen en chemische reacties, en veel mineralen hebben een synergetische relatie met twee of meer elementen. De volgende zijn duidelijke voorbeelden waar voedingsstoffen in tandem werken: Koper helpt bij de oxidatie van ijzer en helpt bij het ijzertransport. Cytoplasmatisch superoxide dismutase gebruikt koper en zink om superoxide om te zetten in zuurstof en water. IJzer en zwavel zijn aanwezig in ferredoxine-eiwitten die betrokken zijn bij het elektronentransport.
Gemeenschappelijke functies van trace mineralen
Sporenmineralen spelen een rol in vele functies. Interessant is dat geen enkel mineraal het doel van andere kan dienen. Cellulaire processen die hetzelfde lijken, maar chemisch verschillend zijn, maken gebruik van spoormineralen, en hebben hun eigen unieke metabolische routes. De regulering van verschillende stofwisselingsprocessen en de afbraak van macronutriënten is de meest voorkomende functie van veel spoormineralen, maar we hebben ze ook nodig voor een goede groei en ontwikkeling. De volgende zijn veel voorkomende functies van bepaalde mineralen: Koper, ijzer, mangaan, en kobalt bloedfuncties, waaronder bloedstolling. Selenium, mangaan en molybdeen hebben antioxiderende eigenschappen. Zink, jodium, kobalt en koper spelen een rol bij onze immuniteit, groei en ontwikkeling. Chroom en mangaan helpen bij de afbraak van voedingsstoffen. Hoewel sommige mineralen vergelijkbare functies hebben, kan het ene mineraal het andere niet effectief vervangen of vervangen. Jodium, bijvoorbeeld, is nodig bij de aanmaak van schildklierhormonen. Geen enkel ander mineraal kan de functie van jodium vervangen. Elk mineraal heeft ook een groot aantal andere taken. Hoewel we slechts kleine hoeveelheden nodig hebben, lijden veel mensen toch aan een tekort aan sporenelementen, dat ernstige gevolgen kan hebben als het niet onmiddellijk wordt aangepakt.
Ouderen zijn vatbaarder voor tekorten aan mineralen dan wie ook. Specifieke aandoeningen die de darmen en hun vermogen om voedingsstoffen op te nemen aantasten, vergroten de kans op complicaties. Mensen in derdewereldlanden die geen toegang hebben tot nutriëntenrijke voeding en geen goede voedingsvoorlichting krijgen, lopen het risico op aandoeningen die verband houden met mineraaltekort. Mensen die een therapie of operatie ondergaan en regelmatig medicijnen gebruiken, kunnen ook tekorten ontwikkelen. Gewijzigde “lifestyle” diëten kunnen ook een risico vormen. Als je denkt dat je een tekort heeft aan een aantal sporenmineralen, raden wij je aan eerst met een arts te overleggen voordat je mineraalsupplementen koopt. Veel van de tekenen of symptomen van een tekort aan mineralen zijn alledaagse problemen. Begrijpen of er sprake is van een mineralen tekort kan lastig zijn. Zoals alles kan een tekort aan spoormineralen leiden tot ernstige aandoeningen. Sommige specifieke mineraaltekorten verhogen het risico op verschillende aandoeningen zoals diabetes, atherosclerose en hartziekten. Kobalt, bijvoorbeeld, is nauw verbonden met een tekort aan vitamine B12. Een gebrek aan het ene leidt tot een gebrek aan beide. Hoewel zeldzaam, is vergiftiging met sporenelementen of mineraalvergiftiging nog steeds mogelijk. De waarschijnlijke oorzaken van vergiftiging zijn blootstelling aan industriële hoeveelheden van het mineraal en overmatige toediening (overdosering), aangezien het onwaarschijnlijk is dat voedingsbronnen vergiftiging veroorzaken. De minerale vormen in de voeding worden gemakkelijk door het lichaam opgenomen en een teveel wordt onmiddellijk door de nieren verwijderd. Als het lichaam te veel mineralen in één keer binnenkrijgt, kunnen de nieren overbelast raken en vergiftiging veroorzaken.
Besparing van mineralen & giftigheid koper
Volgens een studie voldoet 25% van de Amerikanen niet aan hun dagelijkse behoefte aan koper. De volgende tekenen en symptomen komen vaak voor als men te weinig koper via de voeding binnenkrijgt Zwakte – Koper helpt bij de opname van ijzer. Een tekort hieraan kan bloedarmoede verergeren. Koper helpt bij de aanmaak van ATP, de primaire energiebron die cellen van energie voorziet. Zwakke botten-Koper bevordert de aanmaak van botcellen. Een tekort kan de kans op het ontwikkelen van osteoporose vergroten Leer- en geheugenproblemen-Koper speelt een rol bij de ontwikkeling van de hersenen. Gebrek aan koper kan leiden tot achterblijvende leerprestaties, vooral bij kinderen. Gevoeligheid voor ziekten – Koper speelt een essentiële rol bij de aanmaak van immuuncellen. Andere symptomen zijn een bleke huid, grijs haar en temperatuurgevoeligheid. Bepaalde ziekten, zoals coeliakie, kunnen de kans op een kopertekort vergroten. Ons lichaam heeft dagelijks slechts ongeveer 900 mcg koper nodig, en het grootste deel daarvan wordt opgeslagen in de lever en de spieren. De nieren verwijderen het teveel effectief, tenzij er te veel is. Ernstige gevallen van kopertoxiciteit kunnen leiden tot nierbeschadiging en leverfalen.
IJzer
IJzer speelt een vitale rol in het lichaam, omdat het een bestanddeel van de rode bloedcellen is. Een tekort kan leiden tot bloedarmoede door ijzertekort, en als daar niets aan wordt gedaan, kan dat leiden tot ernstige gezondheidsproblemen. IJzer is een onderdeel van hemoglobine, een bestanddeel van bloed. Bloed vervoert alle voedingsstoffen, niet alleen zuurstof, naar alle cellen in het lichaam. Een tekort aan ijzer heeft een grote invloed op de afgifte van voedingsstoffen.
Vermoeidheid – snel moe worden is het meest voorkomende teken van bloedarmoede door ijzertekort.
Bleekheid – rode bloedcellen krijgen hun kleur van hemoglobine. Minder ervan geeft de huid een bleke teint.
Hartkloppingen – Door minder zuurstof in het bloed moet het hart harder werken om zuurstof uit de longen aan te voeren.
Kortademigheid – Om het gebrek aan zuurstof te compenseren, reageert het lichaam door de ademsnelheid te verhogen.
Andere symptomen zijn pijn in de mond, beschadigde huid en nagels, een angstig gevoel en gevoeligheid voor infecties. Gevallen van ijzervergiftiging ontstaan zelden door het consumeren van te veel ijzerrijke voedingsmiddelen. De meeste gevallen ontstaan door een overdosis ijzersupplementen. Misselijkheid en buikpijn zijn veel voorkomende symptomen van ijzertoxiciteit. Bijwerkingen zijn lage bloeddruk, zwakke pols en slechte bloedstolling. Ernstige gevallen leiden vaak tot leverfalen en levercirrose. IJzertoxiciteit beschadigt het spijsverteringskanaal en leidt tot permanente littekenvorming, waardoor de opname van voedingsstoffen wordt beïnvloed.
Fluorine/Fluoride
We associëren fluor meestal met fluoride in tandpasta. Tandpasta bevat meestal het mineraal omdat een tekort aan fluor leidt tot meer tandbederf. Het wordt ook in verband gebracht met het voorkomen van osteoporose. Een tekort aan fluor komt zelden voor, omdat we al onze fluoride in tandpasta binnenkrijgen. Door je tanden te poetsen krijgt je voldoende binnen. Gaatjes – Fluoride helpt de groei van bacteriën in de mond te voorkomen. De bacteriën breken koolhydraten af, waardoor zuren ontstaan die schadelijk zijn voor het tandglazuur. Verhoogt het risico op het ontwikkelen van osteoporose – Fluor speelt een rol bij het gezond houden van onze botten. Fluoridevergiftiging komt tegenwoordig niet vaak meer voor. Toch kan het een probleem zijn voor veel kinderen die zich er niet van bewust zijn dat ze tandpasta op de verkeerde manier gebruiken. Chronische inname van fluoride uit tandpasta kan een goede botvorming verstoren.
Lopend onderzoek naar fluoridetoxiciteit wijst op problemen met de neurologische ontwikkeling bij kinderen, maar over het algemeen zijn gevallen van fluoridetoxiciteit zeldzaam. Het meest voorkomende probleem in verband met fluoridetoxiciteit is fluorose.
Jodium
Jodium speelt een belangrijke rol bij de gezondheid van de schildklier. De schildklier is verantwoordelijk voor veel gezondheidsprocessen door de productie van schildklierhormonen voor groei, herstel en functie van verschillende cellulaire structuren in het lichaam. In tegenstelling tot fluor treft een tekort aan jodium veel mensen, tot op de dag van vandaag. Niet aan zee grenzende landen met een beperkte toegang tot zeevruchten hebben een grotere kans op het ontwikkelen van een struma en jodiumtekort. Verrijking van zeezout met jodium helpt hyperthyreoïdie op die plaatsen aanzienlijk voorkomen. Strottenhoofd – Het meest ongebruikelijke teken van jodiumtekort is een zwelling in de hals. Er ontstaat een uitstulping onder de kaaklijn of aan één kant van de hals; – de uitstulping ontstaat wanneer de schildklier harder werkt om schildklierhormonen aan te maken. Door een gebrek aan jodium gaat de schildklier overwerken, zodat de massa toeneemt om te compenseren. Gewichtstoename – Schildklierhormonen spelen een essentiële rol in het metabolisme, met name het verbruik van energievormen. Bij een tekort worden minder calorieën verbrand en uiteindelijk opgeslagen als vet, wat leidt tot gewichtstoename. Vermoeidheid – Omdat er minder calorieën te verbranden zijn voor energie, wordt een persoon snel moe. Moeite met leren – Schildklierhormonen zijn nodig voor een goede ontwikkeling van de hersenen. Andere problemen die in verband worden gebracht met een jodiumtekort zijn een onregelmatige hartslag, geheugenproblemen, gevoeligheid voor kou, een droge huid en haaruitval. Voor vrouwen kan een jodiumtekort problemen veroorzaken tijdens de zwangerschap. Jodiumvergiftiging komt zelden voor. Ons lichaam kan hoge concentraties tot 1100 mcg per dag verdragen. Voedselbronnen hebben niet veel om toxiciteit te veroorzaken, en de gebruikelijke gevallen van vergiftiging zijn overdoseringen van supplementen. Bepaalde ziekten kunnen de toxiciteit verergeren, zoals de ziekte van Grave en struma’s. Zeevruchten hebben een hoog gehalte aan natuurlijk jodium en zijn een van de rijkste bronnen van mineralen. Jodiumvergiftiging wordt in verband gebracht met hyperthyreoïdie. Jodiumvergiftiging heeft veel van de tekenen en symptomen van hyperthyreoïdie gemeen, zoals een verhoogde hartslag en gewichtsverlies.
Mangaan
Mangaan speelt een rol bij de botvorming en de koolhydraatstofwisseling. Het mineraal is essentieel, vooral voor kinderen, omdat de meeste van zijn functies betrekking hebben op groei en ontwikkeling. Skeletafwijkingen en slechte botontwikkeling-Mangaan speelt samen met calcium een belangrijke rol in de botgroei. Een tekort kan leiden tot botdemineralisatie en botmisvorming bij kinderen. Verstoord koolhydraat- en vetmetabolisme – Het gebruik van glucose kan worden beïnvloed. Diabetespatiënten lopen het risico een tekort aan mangaan te ontwikkelen. Een laag cholesterolgehalte – cholesterol is essentieel voor de aanmaak van celmembranen, hormonen, de oplosbaarheid van vitaminen en de gal. Andere tekenen en symptomen zijn zwakte, misselijkheid en overgeven, onvruchtbaarheid, haar- en nagelproblemen. Een teveel aan mangaan kan problemen veroorzaken met de voortplanting en de groei vertragen. Mangaan heeft de neiging te concurreren met de opname van ijzer, dus een teveel kan leiden tot bloedarmoede. Veel voorkomende bijwerkingen zijn hoofdpijn en slapeloosheid. Ernstigere bijwerkingen zijn geheugenverlies en een verminderde motoriek.
Molybdeen
Een tekort aan molybdeen is vrij zeldzaam, net als de andere hierboven genoemde stoffen. Het speelt een rol in veel enzymatische processen en fungeert ook als ontgifter. Als cofactor in veel enzymen kan een tekort aan molybdeen tot ernstige problemen leiden. Molybdeen komt zowel in dierlijke als in voedingsbronnen voor, dus het lichaam krijgt wat het nodig heeft vaker wel dan niet binnen via de voeding. Een tekort aan molybdeen beïnvloedt de volgende processen: Sulfietoxidase – Dit is het mechanisme dat de opbouw van sulfieten voorkomt. Aldehyde oxidase- Aldehyde oxidase helpt de lever bij het metaboliseren van geneesmiddelen en het afbreken van aldehyden. Xanthine oxidase- Xanthine oxidase creëert urinezuur wanneer xanthine wordt afgebroken. Het is ook betrokken bij de afbraak van nucleotiden die nodig zijn in het DNA en zorgt ervoor dat het lichaam DNA-bijproducten kan verwijderen in de urine. Mitochondriaal bijproductmetabolisme- Wij begrijpen deze functie van molybdeen niet volledig. Mogelijk speelt het een rol bij het verwijderen van toxische bijproducten in de cellulaire functie. Het lichaam kan molybdeen dat in voedsel aanwezig is het beste gebruiken. Het kan onveilig zijn molybdeen rechtstreeks via de mond in te nemen. Jicht kan het gevolg zijn wanneer de inname van molybdeen zeer hoog is.
Selenium
Selenium speelt een rol in veel biologische processen, vooral in het hormoonmetabolisme en de DNA-synthese. Het heeft ook een functie bij een goede voortplanting. Een tekort aan selenium wordt in verband gebracht met hypothyreoïdie.
- Haaruitval – Haaruitval is een veel voorkomend teken dat je een tekort aan selenium hebt, maar een tekort aan selenium veroorzaakt op zich geen haaruitval. Het hangt meestal samen met een andere aandoening zoals hypothyreoïdie.
- Vermoeidheid – Mensen die lijden aan hypothyreoïdie worden snel moe.
- Gewichtstoename – De verminderde stofwisseling van voedingsstoffen, vooral van die welke regelmatig nodig zijn, zoals wat in koolhydraten zit, leidt vaak tot gewichtstoename.
- Glutathion – Glutathion is een complexe natuurlijke antioxidant die giftige stoffen onschadelijk maakt. We hebben selenium nodig om eiwitten te maken die op hun beurt worden omgezet in glutathionperoxidase.
- Ziekte – Selenium is een krachtige antioxidant en helpt een goede immuniteit te behouden. Bij een tekort ben je vatbaarder voor ziekten en infecties.
Een ongebruikelijk geval van seleniumvergiftiging deed zich voor toen iemand te veel paranoten at. Een knoflookadem en een metaalsmaak in de mond zijn unieke symptomen, die gepaard gaan met misselijkheid, diarree en prikkelbaarheid. Over het algemeen komt seleniumvergiftiging zelden voor.
Zink
Zink is essentieel voor het behoud van een gezond en ontvankelijk immuunsysteem, en het speelt ook een rol bij het genezen van wonden. Zink speelt een rol bij de aanmaak van eiwitten, waaronder DNA, en het mineraal is een prioriteit voor zwangere vrouwen, zodat de foetus goed kan groeien. Een tekort aan zink veroorzaakt ontwikkelingsstoornissen bij kinderen en beïnvloedt ook het kopergebruik. Verminderde wondgenezing-Wonden genezen niet zo snel bij een tekort aan zink.
- Impotentie – Zink speelt een rol bij de groei van goede geslachtsorganen. Een langdurig tekort kan leiden tot impotentie.
- Vertraagde groei – Een tekort aan zink kan de groei van kinderen belemmeren en het leer- en geheugenvermogen aantasten.
- Versnelde veroudering – Langdurig zinktekort kan leiden tot vroegtijdige veroudering.
- Versnelt hiv-progressie – Zinktekort kan de symptomen van hiv verergeren.
- Zwangerschapscomplicaties – Het risico op foetale problemen neemt toe.
Andere symptomen zijn haaruitval, diarree en verlies van eetlust. Soms kan onverwacht gewichtsverlies een teken van zinktekort zijn. Verlies van smaak voor voedsel is ook een veel voorkomend teken. Zink speelt een rol in meer dan 100 chemische reacties. Het eten van veel vleesproducten, waaronder vis en zeevruchten, zorgt voor voldoende zink in de voeding. Vergiftigingsgevallen zijn zeldzaam, maar komen nog steeds voor. Overdosering via supplementen en het per ongeluk inslikken van zinkrijke producten zijn gebruikelijke gevallen van vergiftiging. Een overdosis zink kan levensbedreigend zijn, en als u denkt dat u meer heeft ingenomen dan nodig is, kunt u voor de zekerheid het beste naar de dichtstbijzijnde eerste hulp gaan. Misselijkheid, diarree en maagpijn zijn veel voorkomende symptomen van zinkvergiftiging. Onbehandeld kan zinkvergiftiging leiden tot kopertekort, omdat de twee concurreren voor absorptie in het maagdarmkanaal. Gevoeligheid voor infecties is ook een punt van zorg.
Chroom
Chroom komt in twee vormen voor: driewaardig en zeswaardig. De eerste is wat het menselijk lichaam kan gebruiken, terwijl de tweede een bekende toxine is die longkanker kan veroorzaken. Chroom helpt de bloedsuikerspiegel onder controle te houden en helpt bij diabetes, maar inname van voldoende chroom kan de aandoening niet genezen. Supplementenbedrijven verkopen chroompicolinaat als een oplossing voor gewichtsverlies.
- Problemen met het gebruik van glucose – Een tekort aan chroom vermindert de controle over de bloedsuikerspiegel en kan diabetes type 2 verergeren.
- Cholesterol- Chroom helpt bij de cholesterolhuishouding en verhoogt het risico op atherosclerose en hartproblemen.
200mcg tot 1000mcg is veilig voor gezonde volwassenen. Toxiciteit kan de hersenchemie beïnvloeden, hoewel dit zelden voorkomt. Omdat het een rol speelt bij de insulinehuishouding, kan een teveel aan chroom in het bloed de bloedsuikerspiegel aanzienlijk verlagen.
Kobalt
Talrijke stofwisselingsprocessen maken gebruik van kobalt. Enkele van zijn functies zijn de productie van schildklierhormoon, de instandhouding van cholesterol in het bloed, enzymreacties, de vorming van rode bloedcellen (als onderdeel van vitamine B12). In bepaalde reacties kan kobalt een tekort aan mangaan vervangen.
Slechte vorming van rode bloedcellen-Kobalt wordt vaak in verband gebracht met bloedarmoede omdat het betrokken is bij de vorming van rode bloedcellen.
- Vitamine B12-tekort – Omdat het deel uitmaakt van vitamine B12 (cobalaminen), deelt het veel symptomen van vitamine B12-tekort.
- Mogelijke schade aan de zenuwfunctie – je hebt vitamine B12 nodig voor een goede zenuwfunctie.
Te veel kobalt is giftig voor de hartspier en kan leiden tot cardiomyopathie. Vitamine B12 en kobaltvergiftiging gaan hand in hand. Een kankergezwel verergert als er te veel kobalt in het bloed aanwezig is.
Hoeveel spoorelementen moet ik innemen?
Er zijn 10 sporenmineralen, negen als je kobalt uitsluit, die je in aanmerking moet nemen en die uit de voeding moeten komen. Zoals we al eerder zeiden, zal een dieet dat rijk is aan alle voedingsgroepen garanderen dat je alles binnenkrijgt. Als u in de markt bent voor mineraalsupplementen, zoek dan op het etiket van het supplement naar de 10 mineralen die we vermeld hebben. Wij raden u aan eerst een arts te raadplegen om te weten of het juist is voordat u een fles mineraalsupplementen koopt. Controleer de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor macro en micro mineralen hierboven. Er zijn veel factoren die de behoefte aan mineralen beïnvloeden, maar gezonde volwassenen kunnen de aanbevolen richtlijnen hierboven gebruiken.
Hoe krijg ik spoormineralen binnen via de voeding?
De beste manier om spoormineralen binnen te krijgen is door heel hoogwaardig voedsel te eten. Het eten van een breed scala aan voedingsmiddelen helpt je om alle sporenmineralen binnen te krijgen die je lichaam nodig heeft. We vergeten soms dat ons voedsel arm is aan voedingsstoffen omdat we het zo druk hebben met werk, en onze levensstijl ons niet toestaat om bewuster om te gaan met wat we eten. Het nemen van supplementen geeft ons de zekerheid dat we krijgen wat we nodig hebben, maar ze mogen niet in de plaats komen van voedsel, dat vaak deze voedingsstoffen en mineralen bevat in vormen die we gemakkelijk kunnen gebruiken. ook kruidensupplementen bevatten mineralen. Shilajit of mineralenpek staan er vooral om bekend dat ze enkele van de sporenmineralen bevatten die we hier vermeld hebben. Andere mineralen in het lichaam Er zijn nog andere mineralen in de voeding die ons lichaam nodig kan hebben. Geen ervan is essentieel, en hun functie wordt slecht begrepen. Sommige elementen hoeven niet te worden ingenomen. Blootstelling via de lucht kan voldoende zijn. We weten nog niet veel over deze elementen en of we aanbevolen innameniveaus hebben. Sommige, zoals zilver en goud in de juiste vormen, vertonen nuttige gezondheidseigenschappen, maar we weten niet of ze een metabolische functie in het lichaam hebben.
Shilajit als bron van restmineralen
Shilajit is een biogene substantie gemaakt van gefermenteerde medicinale planten. Het bevat een levendige mix van voedingsstoffen, waaronder bio-actieve stoffen, en interessant genoeg is het een indrukwekkende bron van mineralen die we regelmatig nodig hebben, zoals ijzer, calcium, fosfor en magnesium, wat de reden is waarom veel mensen het waarderen als een alles-in-één mineraal gezondheidssupplement. Herbo-mineralenpreparaten bevatten kruiden en organische mineralen die allemaal bevorderlijk zijn voor een goede gezondheid. Shilajit is een uniek herbo-mineraal, rijk aan voedingsstoffen die goed zijn voor alle biologische wezens. De traditionele geneeskunde beschouwt shilajit als een van de belangrijkste gezondheidsstoffen die bekend zijn en gebruikt worden in het Verre Oosten. Genezers gaven de stof aan ondervoede mensen, ongeacht hun sociale status. Het is niet ondenkbaar dat de kwaliteitsvoedingsstoffen en organische mineralen van shilajit hebben geholpen bij het verlichten van de vele gezondheidsproblemen waarmee vroege gebruikers te maken kregen.
- Voordelen van shilajit-supplementen zijn onder meer:
- Verhoogde energieniveaus
- Verlengt de levensduur
- Bevordert een gezonde cognitieve gezondheid
- Efficiënt nutriënten transport
- Verhoogd nutriënten gebruik
- Vul nutriënten en mineralen lacunes in de voeding
- Versterk het effect van kruiden
- Bevordert een gezonde reactie op pijn en
- Behoudt de elektrolytenbalans
- Bevordert een gezonde reactie op bot- en spiergenezing
Wat shilajit zelfs onderscheidt van het beste spoormineralen supplement is dat de minerale inhoud volledig organisch is, allemaal uit de natuur en van medicinale planten, in een vorm die volledig natuurlijk en puur is. Organische humusstoffen cheleren met mineralen, waardoor complexe structuren worden gevormd die de nutriënten gemakkelijk opneembaar maken. De bron zegt ons ook veel over de voedingskwaliteit. Eerder hebben we gezegd dat een laag gehalte aan voedingsstoffen en mineralen in de bodem van invloed is op de kwaliteit van voedingsstoffen in producten. In dit geval kan shilajit niet commercieel geteeld worden. Het kan alleen worden verzameld op hooggelegen locaties, met name op shilajit-houdende rotsen, die vrij zijn van menselijke tussenkomst. De natuurlijke, niet aangetaste vegetatie zorgt voor de belangrijkste voedingsstoffen en mineralen van shilajit, die alleen maar als superieur kunnen worden omschreven, afkomstig van de humusachtige stoffen die in de bodem voorkomen. We hebben gezegd dat minerale supplementen, waaronder vitaminen, kunstmatig worden gemaakt in laboratoria en massaal worden geproduceerd in productiefaciliteiten. Shilajit voedingsstoffen daarentegen zijn organische vormen omdat ze uit de aarde komen en door planten worden verwerkt, waardoor ze gemakkelijk beschikbaar zijn en gemakkelijk door het menselijk lichaam kunnen worden opgenomen. Humusstoffen, waaronder fulvinezuur en asloze humuszuren, spelen een rol bij het verplaatsen van de mineralen in het lichaam, iets waar shilajit van hoge kwaliteit veel van bevat. Fulvinezuur is een efficiënte transporteur van nutriënten en helpt nutriënten en mineralen in het bloed naar de cellen te brengen die ze nodig hebben.35 Shilajit’s asloze humuszuur en zijn di-benzo alfa pyrones helpen ook bij het transport van nutriënten. We bevelen niet aan dat shilajit je enige bron van mineralen en vitaminen is. Het kan zeker helpen tekorten in de voeding aan te vullen, maar het zou geen voedingsstoffen uit de voeding moeten vervangen. Onze drukke levensstijl leidt er vaak toe dat we niet de voedingsstoffen binnenkrijgen die we nodig hebben. We vallen terug op voedingsmiddelen die vaak calorierijk zijn en arm aan vitaminen en mineralen. In dit geval kan shilajit de tekorten aan voedingsstoffen aanvullen als een natuurlijk, organisch voedingssupplement. Shilajit kan het beste ‘s morgens voor het eten worden ingenomen. Het combineren van shilajit met koffie, thee, sap, of je favoriete eiwitshake zijn allemaal goede strategieën om het meeste uit onze hars te halen.
Shilajit resin
De groeiende vraag naar shilajit heeft geleid tot de vervaardiging van shilajit in capsules en in poedervorm. Dit zijn meestal imitaties die humusproducten bevatten uit sedimentaire rotsformaties van shilajit, en humus, het voedzame bestanddeel van de bodem. We hebben al eerder gezegd dat het gehalte aan mineralen in de bodem ernstig uitgeput is. Als de shilajit-imitaties bio-actieve stoffen uit humus gebruiken die verarmd zijn door voedingsstoffen, dan kun je wel raden hoe ineffectief het zou zijn als voedingssupplement. Deze imitaties en “shilajit fulvinezuur complexen” bevatten waarschijnlijk minder voedingsstoffen en mineralen. Zelfs als ze dat wel doen, is de kwaliteit van de fulvine- en humuszuurcomplexen niet gelijk aan die van pure shilajithars. Humusstoffen uit shilajit zijn aanzienlijk superieur vanwege de kwaliteit geneeskrachtige planten die betrokken zijn bij de creatie ervan. De natuur heeft shilajit geschapen als een hars dat sijpelt door de hitte van de zon tijdens de zomer. Het verandert in een brosse vaste stof wanneer de winterwind langs shilajit dragende rotsen waait.
Authentieke shilajit hars gemaakt door Cognition Boosters krijgt zijn shilajit hars van shilajit dragende rotsen. Het is pure shilajit, meesterlijk verwerkt om zware metalen te verwijderen en microben te doden die vaak voorkomen in de grondstof shilajit. Traditionele zuiveringsmethoden vernietigen een deel van de voedingsstoffen die in de hars aanwezig zijn, maar met Cognition Boosters en de technologie die zij gebruiken, kan het bedrijf een hars produceren dat rijk is aan alle voedingsstoffen en mineralen, terwijl het zich ontdoet van alle onzuiverheden. Cognition Boosters is een uitstekende bron van sporenmineralen, vooral macro-mineralen. Elementaire kwantificering voor een klein monster van pure shilajit hars onthult voedingswaarden van calcium, ijzer, kalium, magnesium, natrium, en fosfor. Shilajit bevat ook een kleine hoeveelheid kobalt, chroom, mangaan, selenium en zink.
Mineralen voor gewichtverlies
Laten we even van onderwerp veranderen en het hebben over gewichtsverlies. De supplementen voor gewichtsverlies zijn een gigantische industrie, die alleen al in de VS miljarden dollars waard is. Bedrijven brengen kruidensupplementen, synthetisch geproduceerde afslankmiddelen en zelfs vitamine- en mineralensupplementen op de markt als hulpmiddel bij het afslanken. Helpen de mineralen en vitaminen echt bij het afvallen? Om gewicht te verliezen, moet je minder eten en regelmatig bewegen. Meer dan dat, het vereist vastberadenheid, doorzettingsvermogen, en consistentie. Naar onze bescheiden mening doet het dat niet, maar we begrijpen waarom mensen denken dat het helpt, en waarom bedrijven het in die optiek zien. Sommige sporenmineralen spelen een rol in hoe het lichaam koolhydraten gebruikt en hoe het vet afbreekt voor energie; het hebben van deze mineralen in de voeding zorgt er dan voor dat je lichaam de energiebronnen effectief gebruikt. De volgende mineralen (inclusief macromineralen) kunnen een rol spelen bij energiegebruik en vetafbraak.
- Magnesium- Magnesium speelt een rol bij lipolyse of de natuurlijke manier van het lichaam om vet af te breken.
- Kalium- Kalium helpt een opgeblazen gevoel te verwijderen door samen met natrium overtollig water te verwijderen. Voorkomt vermoeidheid bij het sporten door de functie van elektrolyten.
- Calcium-Calcium kan helpen om vet goed te verbranden, en genoeg kan helpen om de vorming van vetreserves tegen te gaan.
- Selenium- Selenium maakt deel uit van veel schildklierhormonen die verantwoordelijk zijn voor het efficiënt gebruik van energie, waaronder de afbraak van energievoorraden (vet).
- Zink- Zink helpt bij het glucosemetabolisme. Onvoldoende insuline leidt tot een lager energieniveau, waardoor we meer moeten eten voor energie.
- Chroom- Chroom helpt het metabolisme te stimuleren. Het wordt vaak verkocht als chroompicolinaat op de markt voor gewichtsverlies.
Met de juiste lichaamsbeweging en dieet kan het helpen gewicht te verliezen. Een niet-essentieel mineraal dat in voeding voorkomt en dat in veel wetenschappelijke diermodelstudies veelbelovend blijkt te zijn, is vanadium. Vanadium bleek te helpen bij gewichtsvermindering en verlaging van de glucosespiegel. Wij, de auteurs, onderschrijven niet de bewering dat deze mineralen alleen helpen bij gewichtsverlies. Om effectief te zijn bij gewichtsverlies zijn voedselbeheersing en lichaamsbeweging nodig. Het enige logische argument waarom bedrijven sporenmineralen als oplossing voor gewichtsverlies op de markt brengen, is omdat tekorten aan mineralen en voedingsstoffen nog steeds voorkomen bij zwaarlijvigheid. Het niet hebben van de mineralen die helpen bij de stofwisseling belemmert het efficiënt gebruik van energievoorraden. Herstel van de mineraalspiegels die door overgewicht zijn aangetast, herstelt daarom de capaciteit van het lichaam om energie- en vetvoorraden goed te gebruiken. Meer van een mineraal innemen verbetert ook de stofwisseling niet. Meer innemen geneest ook geen ziektes of aandoeningen. In plaats daarvan loop je het risico om mineraalvergiftiging te ontwikkelen. Ons lichaam kan alleen gebruiken wat het nodig heeft; het teveel wordt weggegooid of opgeslagen. Het is echter veilig om te zeggen dat het binnenkrijgen van de juiste voedingsstoffen, waaronder sporenmineralen, de juiste stap is om af te vallen. Gewichtsbeheersing en regelmatige lichaamsbeweging zullen het gewichtsverlies alleen maar versnellen, en het lichaam conditioneren in de fysiologische veranderingen die plaatsvinden als gevolg van de afname van voedsel. Het innemen van shilajit is nuttig bij het afvallen, omdat het bioactieve stoffen heeft die als krachtige voedingsstoffentransporteurs fungeren, en het bevordert ook een uitstekend energiegebruik. Shilajit helpt ook het elektrolytenevenwicht in stand te houden door je lichaam van elektrolyten te voorzien. Zelfs zonder kruidensupplementen is het het beste om gewoon een bord vol goed voedsel te eten, gevuld met alle voedingsstoffen die nodig zijn voor een goede gezondheid. In combinatie met lichaamsbeweging, gematigd eten en gezonde dagelijkse praktijken, kunt u op natuurlijke wijze afvallen zonder ooit supplementen nodig te hebben. Voedsel is het beste medicijn is in deze tijd niet meer van toepassing. Het is veel beter om te zeggen, gezonde voeding is het beste medicijn.
Alles wat je nodig hebt, kun je vinden in compleet, voedzaam organisch voedsel. De voordelen van sporenmineralen kunnen worden verkregen door eenvoudig voedsel uit verschillende voedselgroepen te eten. Als je het gevoel hebt dat je niet optimaal functioneert, zelfs als je regelmatig gezond eet, raden we je aan eerst een arts te raadplegen voordat je supplementen gaat gebruiken. Veel van de tekenen en symptomen van een tekort aan mineralen zijn ook tekenen en symptomen van andere aandoeningen. Stel niet zelf een diagnose. Vraag een arts om zeker te zijn. Mineraalsupplementen moeten het laatste redmiddel zijn. Neem alleen mineraalsupplementen als u zeker weet dat u niet genoeg binnenkrijgt via de voeding of als uw arts al een tekort aan voedingsstoffen heeft vastgesteld. In plaats van multivitaminen zijn herbo-mineralen goede alternatieven die meer voordelen kunnen bieden. Shilajit is een uitstekend voorbeeld en is wetenschappelijk onderbouwd dat het een breed scala aan voedingsstoffen bevat, waaronder mineralen op dezelfde manier als ze in voedsel voorkomen. Het is een ideaal voedingssupplement voor dagelijks gebruik. Shilajit gaat goed samen met andere kruiden zoals ginseng, ashwagandha, Tribulus en zelfs gewone kruiden en specerijen zoals knoflook en gember. Shilajit kruidenformules kunnen thuis worden gemaakt. Door ze ‘s morgens aan je proteïneshake toe te voegen, doe je ook wonderen voor je lichaam zodat je de dag die voor je ligt aankan.
